Miguel de Cervantes

Don Kichot

tłumaczenie – Walenty Zakrzewski

adaptacja – Martyna Lechman

reżyseria – Konrad Dworakowski

scenografia – Andrzej Dworakowski

muzyka i aranżacje – Tomasz Lewandowski

obsada: Dagmara Sowa (gościnnie), Ewa Wróblewska / Joanna Chmielecka (gościnnie), Łukasz Batko, Maciej Cempura, Paweł Chomczyk (gościnnie), Piotr Osak

Spektakl powstał z myślą o widzu w wieku od 16 roku życia.

Najdroższa Dulcyneo,

Wybacz! Piszę do Ciebie ten list wiedząc, że odpowiedzieć mi nie możesz. Jednak proszę, nie gniewaj się. Nie mogłem dzisiaj przyjść. Zatrzymało mnie wiele przygód. My błędni rycerze dużo walczymy a potem morzy nas nasz rycerski sen. Ty także jesteś w tym śnie, tylko oczywiście dużo większa i jeszcze piękniejsza. Kiedy budzimy się rano, lubimy się jeszcze trochę powylegiwać. Pisząc ten list leżę właśnie wygrzewając się na ciepłym piasku la Manchy i nieustająco myślę o Tobie. Całuję Twe delikatne dłonie. Do zobaczenia! Wyruszam niebawem. Będę u Ciebie jutro.

Twój D. K.

Spektakl powstał w koprodukcji Teatru Pinokio i Grupy Coincidentia. Dofinansowano ze środków Urzędu Miasta Łodzi, Miasta Białegostoku oraz Województwa Podlaskiego.

fot. (Solniki) Michał Strokowski

fot. (Łódź) Darek Senkowski

plakat – Marta Ignerska

Z recenzji:

,,Ten kameralny, znakomity i plastycznie, i muzycznie spektakl wydobywa z fabuły Cervantesa trzy opowieści. W pierwszej Don Kichot jest bohaterem, w drugiej – fantazmatem, któremu ulega Sancho Pansa. W trzeciej do głosu dochodzi Dulcynea. […] ,,Don Kichot” Pinokia i Coincidentii to spektakl tragikomiczny. Świetnie zachowany został groteskowy duch oryginału. Paweł Chomczyk w tytułowej roli wpasowuje się w tę konwencję wręcz genialnie, świetnie bawiąc się stylizacją na natchnionego kaznodzieję.”

Izabella Adamczewska, Gazeta Wyborcza

,,Andrzej Dworakowski, twórca scenografii do Don Kichota, przygotował przestrzeń niezwykłą, bogatą, wieloznaczną. To i piaskownica, którą Don Kichot ożywia z iście dziecięcą wyobraźnią, i artystyczna kompozycja godna malarskiego pędzla. (…) To jedna z najpiękniejszych prac scenograficznych Andrzeja Dworakowskiego, trudno od niej oderwać wzrok.”

Marek Waszkiel, wykładowca w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (na Wydziale Wiedzy o Teatrze i Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku); blog marekwaszkiel.pl