Spektakl zamknięty, grany w szkołach.
Do rozmowy o życiu codziennym w Syrii i na Ukrainie zaproszono Syryjczyka i Ukrainkę.
Scenariusz powstał na bazie wspomnień, relacji z działań wojennych, rewolucji, marszów, ale i z tekstów zaczerpniętych z maili, listów publikowanych w przestrzeni wirtualnej, prasy. W spektaklu wykorzystano także fragmenty sztuki Natalii Worożbyt „Dzienniki Majdanu” w tłumaczeniu Agnieszki Lubomiry Piotrowskiej. Bezpośrednią inspiracją do powstania spektaklu były spotkania z młodzieżą, gdzie temat wojny wracał stale jako ważny: ofiara krwi, tęsknota za prawdziwą wojenną miłością. Wojnę młodzi ludzie widzą często jako coś wspaniałego, potrzebnego, utożsamiają ją z patriotyzmem.
Również temat uchodźców, obcokrajowców rozpalał młodzież, która zaczerpnięte w domach rodzinnych szczątkowe informacje, często półprawdy, przekazywała twórcom spektaklu na lekcjach. Przedstawienie systematyzuje wiedzę, zderza młodych ludzi ze sobą, pokazuje, czy naprawdę tak bardzo się różnią. Ci z Polski, ci z Syrii, ci z Ukrainy.
“Kijów–Aleppo”
Reżyseria: Bartłomiej Miernik
Obsada: Solomija Mardarovych, Laith Ghandou
